Jordania

Jordania jest to państwo położone w Południowo-Zachodniej Azji, częściowo na Półwyspie Arabskim nad Zatoką Akaba i Morzem Martwym. Poprzez Zatokę Akaba posiada dostęp do Morza Czerwonego. Powierzchnia Jordanii wynosi 97,7 tys. km kwadratowych. Od 1952r. jest monarchią konstytucyjną. Stolicą kraju jest Amman.

Kraj zajmuje część pustynnego Płaskowyżu Syryjsko-Arabskiego, który obniża się z zachodu ku wschodowi od wysokości 1300 m n.p.m. do 600 m n.p.m. Od zachodu płaskowyż ogranicza zapadlisko tektoniczne (Rów Jordanu), w którym znajduje się dolina rzeki Jordan, Morze Martwe, a na południowym przedłużeniu sucha dolina Wadi-al-Araba. Wschodnią część kraju zajmują pustynie. Nad Morzem Martwym leży wyżyna Moab, a nad Zatoką Akaba półpustynny Edom.

Jordania położona jest w strefie kilku klimatów. W północno-zachodniej części kraju występuje klimat podzwrotnikowy śródziemnomorski, w centrum podzwrotnikowy kontynentalny, a na pozostałym obszarze zwrotnikowy suchy. Sieć rzeczna kraju jest uboga. Główną rzekę stanowi Jordan przepływający przez Jezioro Tyberiadzkie. We wschodniej części kraju znajdują się liczne doliny okresowych rzek (wadi). Doliny rzek porasta roślinność podzwrotnikowa typu makii i lasy sosnowo-dębowe. Na pozostałym obszarze występuje roślinność półpustynna i pustynna. Świat zwierzęcy reprezentują: koziorożec nubijski, gepard, gazela arabska, szakal, hiena i gady.

W starożytności obszar współczesnej Jordanii był częścią Palestyny i miał ogromne znaczenie w okresie biblijnym. Zamieszkiwały go wówczas semickie plemiona Ammonitów, Edomitów i Moabitów. W czasach Mojżesza znane były regiony Moab i Edom. W VI w. p.n.e. w południowej części terytorium osiedliło się plemię Nabadejczyków, tworząc państwo ze stolicą w Petrze. Część północna w IV i III w. p.n.e. znajdowała się w obrębie prowincji Syria w królestwie Seleucydów. W II w. p.n.e. Rzymianie włączyli ziemie Jordanii do rzymskiej prowincji Arabii. W III w. tereny położone na wschód od Jordanu należały do królestwa Palmyry, w V w. zostały podbite przez Ghassanidów, a w VII w. zostały opanowane przez Arabów i włączone do Syrii. W latach 1517-1917 stały się częścią tureckiego imperium osmańskiego. W tym okresie Jordanię zamieszkiwały koczownicze plemiona Beduinów. W XIX w. przybyli tu z Kaukazu Czeczeńcy i Czerkiesi i zapoczątkowali osadnictwo osiadłe. Od 1918 r. Palestyna znalazła się w strefie wpływów brytyjskich jako terytorium mandatowe. W 1921 r. z Palestyny wydzielono ziemie położone na wschód od Jordanu i utworzono emirat Transjordanii. Jego arabski władca z dynastii Haszymidów został ogłoszony w 1946r. królem niepodległego państwa zwanego od 1949r. Jordańskim Królestwem Haszymidzkim.

Mieszkańcami Jordanii są głównie Arabowie. Zależnie od sytuacji politycznej w Autonomii Palestyńskiej mniej lub bardziej liczną grupę ludności kraju stanowią uchodźcy palestyńscy. Do mniejszości narodowych należą Czerkiesi, Ormianie i Turcy. Językiem urzędowym jest arabski.

Głównymi miastami kraju są: Amman (stolica), Irbid, Az-Zarka, Maan, Al-Akaba.

Do głównych atrakcji turystycznych Jordanii należą: Petra z zespołem świątyń, grobowców i domów wykutych w skale, twierdze krzyżowców w Al-Karak i As-Szaubak , góra Nebo (Dżabal Naba) – miejsce śmierci Mojżesza. Wzdłuż Rowu Jordanu prowadzi szlak pielgrzymkowy do Mekki. Ważnym ośrodkiem turystycznym jest Amman.

Źródło: www.skarby-swiata.pl