FRANCJA

Zetknięcie się z francuskim stylem życia i savoir-vivre'em to nienajgorszy powód podróży do Francji. Kuchnia francuska i francuskie wina - zarówno 
w miejskich ekskluzywnych restauracjach, jak i w małych wiejskich gościńcach - są tak urozmaicone jak środowisko tego kraju. Wiejską idyllę Burgundii i śródziemnomorski czar Prowansji, tętniący pośpiech Paryża 
i powiew świeżej bryzy u brzegów Atlantyku dzieli prawdziwa przepaść, 
a przecież te różnorodne światy są oddalone od siebie 
o niecały dzień drogi.

Regiony:

Normandia, Breatania, Ile-de-France i Szampania, Alzacja i Lotaryngia, Burgundia, Dolina Loary, Akwitania, Masyw Centralny, Alpy, Południe (w tym Monako w unii celnej z Francją), Kraj Basków, Roussollon i Pireneje, Korsyka.

 
Paryż

http://paryz.miasta.org/
 
Stolica Francji jest pełna kontrastów: bogata w tradycje i jednocześnie awangardowa, o monumentalnych rozmiarach i wyjątkowo czarująca. Jest siedzibą rządu i ośrodkiem uniwersyteckim, miastem mody i sztuki, wielokulturowym, 
a jednocześnie tak francuskim. 


Paryż leży w północnej części Francji nad Sekwaną. Na północy kończy się wielka równina północno-europejska i zaczyna Basen Paryski. Otacza on dolinę Sekwany
i zajmuje większą część Francji Północnej. Basen Paryski jest największym basenem osadowym Europy. Z punktu widzenia geografii skupia on większość krain położonych wokół Sekwany i Loary średniej, będącej rzeką boczną od końca ery trzeciorzędowej. Grunty paryskie są wapniowe, marglowe, gliniaste i piaskowe.

Stare centrum historyczne pięknego miasta nad Sekwaną jest stosunkowo uporządkowane. Wiele zabytków można zwiedzić spacerując po mieście. Nie da się jednak z góry założyć,
ile czasu będzie potrzeba na poznanie Paryża. W samym Louvr'ze (Luwrze) można spędzić kilka dni. W średniowieczu, gdy Paryż był bodaj największym miastem Europy, jego rozwój i sławę determinowały trzy czynniki: 

- kościół
- władza królewska
- uniwersytet

Pozostawiły one wyraźne ślady w historycznym centrum. Tak więc na wyspie de la Cite na Sekwanie - najstarszej części miasta, będącej siedzibą Rzymian, Merowingów i Karolingów - powstała jedna z najpotężniejszych katedr Francji - Notre Dame. 
Średniowieczną władzę królewską reprezentuje oddalony o 140 m od północnego brzegu Sekwany Louvre, powstały ok. 1200 r. jako fragment potężnego pierścienia murów obronnych. Z biegiem lat stał się wspaniałą rezydencją. Po południowej stronie rzeki, w Dzielnicy Łacińskiej, nauczyciele i uczniowie skrzyknęli się pod koniec XII w., zakładając Sorbonę, jeden z pierwszych uniwersytetów w krajach zachodnich. Paryż był pierwotnie osadą celtycką, głównym ośrodkiem plemienia Paryzjów (łac. Parisii), którzy zasiedlili de la Cite w III wieku p.n.e. W 52 r. p.n.e. przybyli tu Rzymianie. Miasto znane było wówczas pod nazwą Lutetia Parisiorum, gdzie Lutetia oznacza podmokłe miejsce. Niedługo później miasto zaczęło się rozwijać na lewym brzegu Sekwany (dzisiejsza Dzielnica Łacińska). Powoli coraz częściej używano jedynie nazwy Paris i tak zostało do dzisiaj. Przez cały okres starożytności Paryż był mało znaczącą osadą i pozostawał w cieniu takich miast jak Lyon czy Bordeaux. Rozwój miasta datuje się od XIII-XIV wieku. W XIV wieku Paryż miał około 250 tys. mieszkańców, pod koniec XVIII wieku - 0,5 mln, 
około roku 1835 - 1 mln, a w roku 1900 - 2,9 mln. Rzymianie władali miastem aż do 508, kiedy to Chlodwig I, król Franków, założyciel dynastii Merowingów uczynił go swoją stolicą. Najazdy Wikingów w VIII wieku zmusiły mieszkańców do postawienia fortecy. Mimo to 28 marca 845 miasto zostało złupione. Słabość karolińskich królów Francji doprowadziła do wzrostu potęgi książąt Paryża. W 987 królem Francji obrany został Hugo Kapet. W XI wieku miasto zostało rozbudowane silnie na prawym brzegu.
W XII i XIII wieku, a zwłaszcza za rządów Filipa II, miasto przeżywa gwałtowny rozwój. Powstała pierwsza forteca Luwru oraz ważniejsze paryskie kościoły, w tym katedra Notre Dame. Kilka szkół na lewym brzegu zostało połączonych - tak powstał znany paryski uniwersytet Sorbona. Miasto przeżywało okres rozwoju jako ośrodek handlu oraz centrum naukowe, co zostało przerwane przez epidemię Czarnej Śmierci. Pod wpływem tej epidemii król Ludwik XIV przeniósł rezydencję królewską z Paryża do pobliskiego Wersalu.
14 lipca 1789 wybuchła rewolucja francuska, którą zapoczątkowało zdobycie paryskiego więzienia Bastylii. W roku 1870 wojna francusko-pruska zakończyła się oblężeniem Paryża. Pod koniec XIX wieku Paryż przeżywała okres rozkwitu zwany Belle époque. Wówczas to powstał symbol miasta - wieża Eiffla (1889). W roku 1900 w Paryżu zorganizowano Olimpiadę, która ponownie zagościła do miasta 
w 1924 r.

W swej długiej historii Paryż był nieustannie rozbudowywany, ponieważ "rozłaził się w szwach". Niepohamowany rozwój miasta, którego obecna powierzchnia obejmuje 105 km² i ok. 12 mln mieszkańców (ponad 20% ludności Francji), można wytłumaczyć faktem, że Paryż nie toleruje żadnych rywali: będąc bez wątpienia od najdawniejszych czasów stolicą kraju, jest też jego centrum politycznym, gospodarczym, kulturalnym i społecznym. 

Luwr

Paryż widziany z nieba jest zupełnie białym miastem. Nikt się tego nie spodziewa, każdy sądzi, że będzie to raczej kolor szary, ze względu na dachy domów pokrytych łupkami lub blachą cynkową. Ale to biel dominuje, biel zabytkowych budowli i świeżo odnowionych domów. Wielkie arterie, wytyczone w XIX wieku przez Haussmanna, dają wrażenie przestrzeni, jaką mało które miasto europejskie może się pochwalić. Do tego parki miejskie i prywatne ogrody urozmaicają tę świetlistą panoramę. Paryż nawet w środku dnia jest miastem światła. Dawna Lutecja, skupiona na dwóch wyspach: la Cité i Świętego Ludwika, od czasów Chlodwiga jest stolicą Francji. Królowie mieli tu swoją siedzibę, skupiając wokół siebie nie tylko szlachtę, ale także duchowieństwo. Zrobili wszystko, aby w tym mieście powstały najpiękniejsze kościoły, najpotęzniejsze klasztory, najwspanialsze pałace. Paryż to Francja samych "naj". Miasto jest skupione po dwóch stronach Sekwany, która z pozoru wydaje się dzielić je na dwie części, gdy tymczasem łączy dwa światy: przemysłową północ z dzielnicami mieszkalnymi na południu i zachodzie. O ile dawniej sercem stolicy był Luwr, o tyle od czasu Wystawy Światowej w 1889 roku funkcję symbolu miasta przejęła wieża Eiffla. I pomyśleć, że miano ją zdemontować po zakończeniu wystawy!!! Iluż estetów chciało, by ją zburzono! Położona dwa kroki od Sekwany, pośrodku ogrodów Pola Marsowego, jest powszechnie rozpoznawanym wykrzyknikiem, symbolem stolicy. 

katedra Notre Dame de Paris

 >PLAN PARYŻA<

www.parisfr.cba.pl